Hannibal Hamlin

Hannibal Hamlin
Geboren	27 augustus 1809; Paris, Maine
Overleden	4 juli 1891; Bangor, Maine
Politieke partij	Republikeinse Partij
Partner	Sarah Jane Emery; Ellen Vesta Emery Hamlin
Handtekening
15e vicepresident van de Verenigde Staten
Aangetreden	4 maart 1861
Einde termijn	4 maart 1865
Voorganger	John C. Breckinridge
Opvolger	Andrew Johnson
26e gouverneur van Maine
Aangetreden	8 januari 1857
Einde termijn	25 februari 1857
Voorganger	Samuel Wells
Opvolger	Joseph H. Williams
Senator voor Maine
Aangetreden	8 juni 1848; 4 maart 1857; 4 maart 1869
Einde termijn	7 januari 1858; 17 januari 1861; 3 maart 1881
Voorganger	Wyman B. S. Moor; Amos Nourse; Lot M. Morrill
Opvolger	Amos Nourse; Lot M. Morrill; Eugene Hale
Afgevaardigde voor Maine ; 6e District
Aangetreden	4 maart 1843
Einde termijn	3 maart 1847
Voorganger	Alfred Marshall
Opvolger	James S. Wiley
Portaal	Politiek

Hannibal Hamlin (Paris (Maine), 27 augustus 1809 – Bangor (Maine), 4 juli 1891) was een Amerikaans politicus en vicepresident. Hamlin, een advocaat, begon zijn politieke loopbaan als Democraat, maar stapte als overtuigd tegenstander van de slavernij in 1856 over naar de Republikeinse Partij. Hij was lid van het Huis van Afgevaardigden (1843-1847) en van de Amerikaanse Senaat (1848-1857 en 1857-1861) voor de staat Maine. Tussendoor was hij in 1857 korte tijd gouverneur van deze staat.

In 1860 werd hij door de Republikeinen aangeduid als kandidaat voor het vicepresidentschap, een functie die hij uitoefende van 1861 tot 1865 tijdens de eerste ambtstermijn van president Abraham Lincoln. Hij besteedde maar weinig tijd aan het voorzitten van de plenaire vergaderingen van de Senaat, maar was wel een grote voorstander van de oorlog tegen de Geconfedereerde Staten van Amerika om de slavernij af te schaffen. In 1864 nam de toen 55-jarige vicepresident dienst op een oorlogsschip in zijn thuisstaat Maine, waarop hij twee maanden lang fungeerde als kok. Tot Hamlins ontgoocheling nam Lincoln in 1864 Andrew Johnson als running mate.

Hamlin werd herkozen in de Senaat in 1869 en diende nog twee termijnen. Hij was in 1881-1882 ambassadeur in Spanje.

Hij overleed op 4 juli 1891, de dag van de onafhankelijkheid, op 81-jarige leeftijd.